A jednak Barcelona...

Barcelony nie da się zwiedzić w jeden dzień, nie da się zobaczyć jej wszystkich wspaniałości ... można jedynie przez nią "przebiec" z wiarą, że się kiedyś się wróci i spędzi w niej więcej czasu. Mając świadomość tego, że czas się nie rozciąga, nogi po kilku godzinach nieustannego ruchu odmawiają posłuszeństwa (no oczywiście nie u Dzidziucha, gdyż ten zwiedza w pozycji horyzontalnej jeżdżąc w swoim zielonym wehikule), pragnienie i głód mogą sprowadzić na nas marudzenie i jęczenie niepospolite (głównie ze strony starszego dziecięcia) postanowiliśmy spokojnie przejść przez te piękne miasto, zahaczając jedynie o pewnie najbardziej znane zabytki, ale zobaczyć kilka bez pośpiechu, to według nas lepsze niż zobaczyć wszystko w biegu i po tak zwanych "łebkach" bo bylejakość, nawet jeśli tylko w zwiedzaniu, jest niedopuszczalna i według naszego osobistego, wakacyjnego kodeksu zakazana...

Zaczęliśmy więc klasycznie od największej budowli, od miejsca obowiązkowego, którego wizerunek widnieje na większości pocztówek z Barcelony...

Pierwszy przystanek Temple Expiatori de la Sagrad Familia, nie da się być i nie zobaczyć Świątyni Pokutnej Świętej Rodziny. Wielki, odwieczny plac budowy, bazylika rośnie od 1882 roku i teoretycznie zostanie ukończona w 2026 (tak podają źródła), chciałabym i wtedy móc być w tym miejscu...

Barcelona to miasto Antoniego Gaudiego i Eusebiego Guella. Ten duet sprawił, że wizja "szalonego" artysty mogła się zmaterializować dzięki majątkowi skutecznego przedsiębiorcy i powstały takie miejsca jakich ludzka wyobraźnia nie jest w stanie pojąć. Wytwór rozumu ludzkiego i ludzkiej pracy, niemierzalne pokłady bogactwa umysłu artysty często niedocenianego...ale jak na to się patrzy...i chyba wcześniej takie obrazy były moim udziałem tylko w snach dziecięcych a w Barcelonie można doświadczyć na jawie...

Przystanek drugi Casa Mila (La Pedrera, co można tłumaczyć jako Kamieniołom)...

Nie mogliśmy też sobie odmówić spaceru najbardziej znaną i chyba też najbardziej kolorową ulicą - deptakiem w mieście. Tylu straganów, kawiarenek i występów ulicznych artystów w całym swym życiu z pewnością nie widziałam. "Morze ludzkich głów", cytując słowa piosenki, i niepowtarzalny klimat braku pośpiechu i wszechogarniającego zrozumienia i sympatii...

Przystanek (a raczej Przechadzka) trzeci La Rambla...

A stamtąd wystarczyło skręcić i znaleźć się w innej epoce historycznej. Pamiątki Rzymskiej ekspansji na tych terenach, przepiękne starożytne mury, katedra z drzewiastym dziedzińcem (widzieliście kiedyś takie cudo?! nie do opisania! ), cudne krużganki, schodki, okiennice i nie zapomniane bramy...

Przystanek czwarty Barrio Gotico...

Korzystając, nad miarę intensywnie, z mocy swoich kończyn dolnych dotarliśmy także do wyjątkowego miejsca, jedynego na świecie łuku triumfalnego nie posiadającego militarnego charakteru. 30 metrowa budowla powstała w 1888 roku jako główne wejście na odbywającą się w tym czasie w Barcelonie wystawę, została więc wybudowana dla mieszkańców a nie jak w przypadku innych tego typu konstrukcji dla wojskowych parad.

Przystanek piąty Arco de Triunfo...

Później, jeszcze raz tego dnia, zachwyciłam się wyobraźnią Gaudiego i stanęłam jak zaczarowana przed budynkiem jego projektu. Kolejne charakterystyczne miejsce miasta i zamiast moich (zbędnych przecież w tym przypadku) słów zdjęcie...

Przystanek szósty Casa Batllo...

Na koniec, nieco już pospiesznie ("gonił" nas czas i pewne kulinarne zobowiązania) a przez co pobieżnie i niedokładnie poznane miejsce dla mnie (kibica "z wychowania") bezwzględnie obowiązkowe w trakcie pobytu w Barcelonie a jednak nie odkryte i "liźnięte" jedynie. Następnym razem (a będzie taki, obiecałam to sobie :)) z towarzyszeniem jakiegoś "rasowego" kibica przy boku co to potrafi docenić taki obiekt (bo Małż mój należy niestety do tego, mało procentowo mierzalnego gatunku męskiego, co to sportem się wielce nie para, nawet takim telewizyjno-siedzącym) wybiorę się w owe miejsce powtórnie i zobaczę wnętrze przepiękne a nie tylko fasadę, szczerze powiedziawszy, rozczarowującą co nie co...

Przystanek siódmy (podczas tej wyprawy ostatni), dwa słowa i wszystko jasne dla wtajemniczonych, a inni niech szukają - Camp Nou...

I to by było na tyle...Barcelona moimi oczami...na szczęście, to miasto wielu możliwości, więc każdy mógłby na nie patrzeć w inny sposób, chętnie wybiorę się do niej ponownie zupełnie innym "szlakiem" tak dużo można zobaczyć kiedy się po prostu chce patrzeć...